Το ελαιόδεντρο στη Μεσόγειο

Ένα εμβληματικό αυτοφυές δέντρο άμεσα συνυφασμένο με το μεσογειακό χώρο. Ο ιστορικός Fernand Braudel έθετε τα όρια της Μεσογείου για μεν τον βορρά από εκεί που αρχίζουν να φύονται οι ελιές για δε το νότο από εκεί που αρχίζει να φύεται ο φοίνικας. Στο χώρο αυτό εξημερώθηκε η αγριελιά στα προϊστορικά χρόνια και άρχισε η συστηματική καλλιέργειά της με τους Κρήτες να έχουν την τιμή ν’ ανήκουν στους πρώτους καλλιεργητές (Paul Faure). Το γεγονός αυτό ήταν και ένας από τους κυριότερους λόγους της ανάπτυξης του Μινωικού Πολιτισμού.

Ο τόπος

Πεδιάδα Μεσαράς. Στα περίχωρα της Φαιστού. Εκεί όπου καλλιεργείται η ελιά από τη Μινωική εποχή. Γνωστή από τ’ αρχαία χρόνια για την υψηλή στρεμματική της απόδοση και την άριστη ποιότητα της παραγωγής της λόγω του ιδιαίτερου μικροκλίματος της περιοχής (αυξημένη έκθεση στο ηλιακό φώς, ασβεστολιθικά εφάφη). Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το Μινωικό Ανάκτορο της Κνωσσού σύμφωνα με μελετητές, προμηθευόταν ελιές και ελαιόλαδο από την περιοχή της Μεσαράς.

Η εταιρία

Σ’ αυτή την εύφορη πεδιάδα της Μεσαράς, κοντά στο χωριό Χάρακας βρίσκεται το κτήμα του Δημ. Αγριμάκη. Ο Δημ. Αγριμάκης αν και έμπορος είχε ως όνειρο να ασχοληθεί με την καλλιέργεια της ελιάς και της αμπέλου. Αφού λοιπόν αγόρασε και συνένωσε γύρω από το δικό του αρχικό κτήμα και άλλα αγροτεμάχια, άρχισε την συστηματική τους καλλιέργεια. Σήμερα η ευθύνη έχει περάσει στην οικογένειά του.

Το προϊόν

Το κτήμα είναι πιστοποιημένο ως πλήρες βιολογικό από τον οργανισμό ΔΗΩ. Συνεπώς το ελαιόλαδο και τα σταφύλια είναι βιολογικά. Ο ελαιόκαρπος είναι ποικιλία Κορωνέικη και η οξύτητα του λαδιού είναι 0.3-0.4. Η συγκομιδή, η μεταφορά και η έκθλιψη του ελαιόκαρπου γίνεται αυθημερόν.