Ολοκληρώθηκε τη Δευτέρα η 2^η ΕΞΠΟΤΡΟΦ, μια έκθεση που απευθυνόταν κυρίως σε επαγγελματίες του κλάδου των τροφίμων και ποτών, αλλά και στο ευρύ κοινό. Τη φετινή χρονιά η έκθεση ήταν αφιερωμένη στις περιφέρειες του Ιονίου, του Νοτίου και του Βορείου Αιγαίου, τρεις περιοχές που έχουν να προσφέρουν στον εθνικό κατάλογο προϊόντων, μια πλειάδα εξαιρετικά ποιοτικών, αλλά ταυτόχρονα και σπάνιων προϊόντων που πολλά από αυτά παραμένουν άγνωστα όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά ακόμα και στους καταναλωτές της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Συνολικά 200 και πλέον εκθέτες παρουσίασαν τις δημιουργίες τους, οι οποίες χρόνο με το χρόνο φαίνεται να βασίζονται σε μια καινούργια λογική που επιτάσσει τον συνδυασμό της ουσίας (ποιοτικό προϊόν) με τη χρηστική και ελκυστική συσκευασία. Παράλληλα με την έκθεση των ελλήνων παραγωγών, διεξήχθησαν το 4^ο Ελληνορωσσικό εξαγωγικό συμπόσιο, η ημερίδα για τις εξαγωγές στην Κίνα, καθώς και πολλά σεμινάρια με διάφορα θέματα (μπύρα, βότανα, μαστίχα, ξύδι, μέλι, ασφάλεια και ποιότητα τροφίμων, καινοτομία τροφίμων κ.α.), όπως και πολλές παρουσιάσεις και διαγωνισμοί προϊόντων και μαγειρικής με συντονιστή τον chef Λευτέρη Λαζάρου.

Με μεγάλη ικανοποίηση διαπίστωσα κατά την περιήγησή μου στην έκθεση το μεγάλο ενδιαφέρον των επαγγελματιών του κλάδου (ιδιοκτήτες νέο-μπακάλικων, chefs κ.α.) όχι μόνο για να γνωρίσουν νέα προϊόντα και τους παραγωγούς τους, αλλά κυρίως για να έρθουν σε συμφωνία μαζί τους. Δεν ήταν λίγες οι φορές μάλιστα που βρέθηκα μπροστά σε πραγματικά εποικοδομητικές συζητήσεις που μου έδωσαν την αίσθηση ότι η τάση τόσο για νέα και καινοτόμα προϊόντα, όσο και για τα παραδοσιακά προϊόντα της χώρας δεν είναι μια μόδα της εποχής, αλλά αντίθετα μια βαθύτερη ανάγκη αναγνώρισης των αξιών, αλλά και δημιουργίας νέων.

Είναι βαθιά μου πίστη πως τόσο στην Εξποτρόφ, όσο και σε άλλες εκθέσεις του κλάδου των τροφίμων και ποτών που διενεργούνται -και είναι ουκ ολίγες πλέον- εκθέτονται πραγματικά διαμάντια της ελληνικής γαστρονομίας που υπό προϋποθέσεις μπορούν να συμβάλλουν καταλυτικά στην εξωστρέφεια του κλάδου και να αποτελέσουν τη βάση για την πολυπόθητη απόδοση στο δημιουργό τους, της πραγματικής τους αξίας. Μέχρι στιγμής αυτές οι προϋποθέσεις δεν φαίνεται να καλύπτονται πλήρως, κάτι που είναι αναγκαίο για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος, το οποίο για κάποιους δεν υπάρχει καν! Είναι ίσως αυτή η απουσία που προσπαθούν να καλύψουν μερικές προσπάθειες που εμφανίζονται τελευταία με την δημιουργία ομπρέλας προϊόντων μικρών παραγωγών βοηθώντας τους να βγουν προς τα έξω και να βρουν το δρόμο προς τον καταναλωτή.

Παρακάτω παραθέτω μερικά προϊόντα που ξεχώρισα στην έκθεση και που πιστεύω ότι αξίζουν να επικοινωνηθούν και να γίνουν γνωστά στο ευρύ κοινό. [1]

.

1. Premium εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο «The Governor»

Ήθελα από καιρό να γνωρίσω τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από αυτή την αξιοπρόσεκτη και ελπιδοφόρο προσπάθεια. Ο ήδη πολυβραβευμένος «Κυβερνήτης» σε Ιαπωνία, Αμερική και Αγγλία, με έμπνευση από τον κοσμοπολιτισμό του πρώτου Έλληνα κυβερνήτη, του Κερκυραίου Ιωάννη Καποδίστρια, είναι το πρώτο παγκοσμίως premium εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο που παράγεται από την ποικιλία «λιανολιά» (μονοποικιλιακό) στον Άγιο Ματθαίο της Κέρκυρας από υπεραιωνόβιες ελιές και ουσιαστικά έβαλε ξανά το νησί του Ιονίου στο παγκόσμιο χάρτη του ελαιολάδου. Είναι μικρής παραγωγής καθώς και το πρώτο ελαιόλαδο που κέρδισε τη δυνατότητα να διαθέτει «ισχυρισμό υγείας» στην ετικέτα του αφού κρίθηκε σε διαγωνισμό ως το υγιεινότερο. Πραγματικά οι μετρήσεις του είναι εντυπωσιακές. Σε έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 2014 και σε σύγκριση με άλλα 700 ελαιόλαδα από όλο τον κόσμο, οι συγκεντρώσεις σε ελαιοκανθάλη και ελαιασίνη ήταν 7 φορές μεγαλύτερες από το μέσον όρο των υπολοίπων, η οξύτητα στα 0.17, το Κ232 στο 1.81 με τιμή αναφοράς το 2.50 και το Κ270 στο 0.148 με τιμή αναφοράς το 0.20. Το ελαιόλαδο «ο Κυβερνήτης» της οικογένειας Δαφνή είναι χωρίς καμία αμφιβολία ένας άξιος πρεσβευτής του ελληνικού ελαιολάδου αλλά και ευρύτερα του νέου ελληνικού επιχειρείν, αφού αποτελεί το όραμα της νέας γενιάς της οικογένειας, η οποία όπως μου εξομολογήθηκε έδωσε «μεγάλες μάχες» για να επιβάλλει την άποψή της ενάντια στα ειωθότα.

Site          fb

.

2. Οίνος NOVITA από το ΚΤΗΜΑ ΓΡΑΜΨΑ

Πολύ θετική εντύπωση μου έκαναν τα κρασιά του Κτήματος ΓΡΑΜΨΑ από το Λαγωπόδο Ζακύνθου. Με μικρή παραγωγή, τόση που να μπορεί να διατηρεί την υψηλή ποιότητα των οίνων που παράγει, το Κτήμα φιλοδοξεί να αναπτύξει και να αναδείξει τον ανεξερεύνητο πλούτο των Ζακυνθινών ποικιλιών. Ο λευκός ξερός οίνος NOVITA από την σπάνια ελληνική ποικιλία Γουστολίδι αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα αυτής της προσπάθειας. Με πολύπλοκη τεχνική οινοποίησης που συνεισφέρει στην παραλαβή περισσότερων αρωματικών ουσιών, με διακριτικά αρώματα από γιασεμί, άνθη λεμονιάς και περγαμόντο, ξαφνιάζει με την ζωηρή του οξύτητα, τη λιπαρότητα και την εν γένει κομψότητά του. Το Κτήμα Γράμψα αναμφίβολα κάνει πλουσιότερη την παλέτα των ελληνικών οίνων.

Site          fb

.

3. Οίνος Φειδίας από το Κτήμα «Ολύμπια Γη»

Με αμπελώνες που βρίσκονται δίπλα στον ιερό χώρο του Σταδίου της Αρχαίας Ολυμπίας, το Κτήμα Ολύμπια Γη έκανε σχετικά πρόσφατα την εμφάνισή του στο χώρο της ελληνικής οινοποιητικής σκηνής, αφού άρχισε να παράγει μικρές ποσότητες στις αρχές του 2000 και δημιούργησε το σύγχρονο οινοποιείο του κτήματος μόλις το 2008, με αποτέλεσμα να παράγει ήδη οίνους υψηλής ποιότητας. Ένας από αυτούς είναι και ο ερυθρός ξηρός οίνος παλαίωσης «Φειδίας» που αποτελεί πάντρεμα δύο ποικιλιών. Του Αγιωργίτικου και του Merlot. Παραμένει για ένα χρόνο σε Γαλλικά δρύινα βαρέλια όπου  αποκτά βαθύ πορφυρό χρώμα με βιολετί ανταύγειες και ένα πολύπλοκο μπουκέτο αρωμάτων ώριμων φρούτων και μπαχαρικών με ταυτόχρονα ισορροπημένες τανίνες.

Site          fb

.

4. Γλυκό κάππαρη από την «Σύρου Εδέσματα»

Ένα νέο και καινοτόμο προϊόν προτείνει η «Σύρου Εδέσματα» μεταξύ των άλλων δημιουργημάτων της. Είναι το γλυκό του κουταλιού κάππαρη. Οι καρποί του αυτοφυούς αυτού θάμνου που φύεται κυρίως στην Μεσόγειο και στην Ελλάδα στα νησιά του νοτίου Αιγαίου, είναι γνωστοί από την αρχαιότητα για τις φαρμακευτικές τους δράσεις, όπως και για την έντονη γεύση τους. Η χρήση τους μέχρι τώρα αναλωνόταν σε αλμυρές συνταγές με κυριότερες την συνοδεία στη φάβα και τον κρητικό τάκο. Πλέον υπάρχει στην αγορά και ως γλυκό του κουταλιού, συνταγή η οποία έχει κατοχυρωθεί από την εταιρία ως ευρεσιτεχνία. Είναι προϊόν που μπορεί να συνοδεύσει με ευχέρεια τυριά και αλλαντικά, αλλά μπορεί να «σταθεί» και μόνο του, αφού η έντονη γεύση της κάππαρης δένει με τη γλυκύτητα της ζάχαρης.

Site          fb

.

5. Το λικέρ κόκκινης καυτερής πιπεριάς του «Μελίμηλον»

Για δεύτερη φορά περιλαμβάνω δημιουργία της αξιώτικης οικοτεχνίας «Μελίμηλον» στις προτάσεις μου και αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά τα προϊόντα που παράγουν νιώθω να έχουν φέρει άλλο «αέρα» σε αυτό που καλούμε gourmet. Πέρα από τις μαρμελάδες λαχανικών και φρούτων φτιάχνουν λοιπόν και θεσπέσια λικέρ. Ένα από αυτά, το αγαπημένο μου και κατά την προσωπική μου άποψη το κορυφαίο τους, είναι το λικέρ κόκκινης καυτερής πιπεριάς. Ένα λικέρ-δυναμίτης με ιδιαίτερη «σπιρτάδα» που έχει την ιδιότητα να «καθαρίζει» τους γευστικούς κάλυκες της γλώσσας και να αφήνει την αίσθηση μιας εντυπωσιακής δροσιάς που ξαφνιάζει τον ουρανίσκο. Σερβίρεται σκέτο, ως απεριτίφ ή ως συστατικό σε κοκτέιλ, γλυκά, ακόμα και σε ζεστή σοκολάτα!

Site          fb

.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω ξεχωριστή αναφορά και να προσθέσω ότι εντυπωσιάστηκα από την συνολική παρουσίαση στην έκθεση του Τυροκομείου Ίου «νιώτικο». Η ιστορία του τυροκομείου και οι περιπέτειες που πέρασε πριν αναλάβει τη διαχείρισή του ο Δημ. Ζακχαίος ήταν για μένα ένα από τα πρώτα μαθήματα για το πώς πρέπει και δεν πρέπει να λειτουργεί συνολικά μια μονάδα παραγωγής τροφίμων στην ελληνική επαρχία. Πηγαίνοντας λοιπόν προς το Κέντρο Ξιφασκίας, η χαρά μου ήταν μεγάλη βλέποντας δύο στους τρείς που εξέρχονταν να κρατούν μια τσάντα του τυροκομείου. Πραγματικά η επιχείρηση δυναμικής εξωστρέφειας της στρατηγικής της εταιρίας φαίνεται να αποδίδει και αυτό είναι άκρως ενθαρρυντικό. Τα προϊόντα που παράγει άλλωστε είναι μοναδικά και αυτό αναγνωρίζεται όχι μόνο από πασίγνωστους chefs που τα έχουν λατρέψει και εντάξει σε συνταγές τους, αλλά κυρίως από τον απλό επισκέπτη που κυριολεκτικά κατέκλυσε το περίπτερο του τυροκομείου, αποδεικνύοντας ζήλο μάθησης για τα προϊόντα του. Κάτι μεγάλο γεννιέται εδώ, αυτό είναι σίγουρο!

[1] Τα προϊόντα που παρουσιάζονται αποτελούν προσωπικές επιλογές του αρθρογράφου και σε καμία περίπτωση προϊόν οποιαδήποτε συναλλαγής.